آنچه در ذهن من می‌گذرد امید است و امید به این همه نشاط و شور زنان میهنم چرا که در این جمع، در این مکان و این ساعت همه به تو و آینده تو می‌اندیشند بانو! اندیشه‌ای که از مدت‌ها پیش بایستی فعال می‌شد.
تصویر زنان این سرزمین را از ذهن می‌گذرانم و حضور مؤثر و دلسوزانه آنان را با تمام شعورم احساس می‌کنم.
با این همه شور و شعورِ وجودم و در حاشیه‌ی همایشی که نام " زنان"بر تارک آن می‌درخشد و بعد از پایان یافتن سخنرانی رئیس جمهور برآنم که با چند نفر از بانوان سرزمینم گفتگو کنم و نظرشان را راجع به این همایش بدانم.
می‌خواهم بدانم آینده را چگونه می‌بینند؟
خانم امیریان مشاور معاون فرماندار اسلامشهر می‌گوید: برنامه‌ای جالب و امیدوار کننده است اما یک خلاء در این دعوت‌ها دیده می‌شود! اینکه افراد تاثیر گذار در این جمع تعدادشان بسیار کم به نظر می‌رسد! چرا که معتقدم ما نمایندگان بانوان کشور هستیم و قرار است از این همایش حداقل به زنان دوروبرمان گزارش ارائه بدهیم تا اینکه باعث تغییر نگاه و روش زندگی ما شود.
او معتقد است باید با رئیس جمهور در مسأله زنان هم عقیده بود تا تغییرات مثبت و مطلوب رخ دهد. همین‌طور معتقد است در این زمینه بایستی به همه، مخصوصا مدیران آموزش داد تا توانمندی زنان را باور کنند.
یکی دیگر از بانوانی که با او در این مورد صحبت کردم خانم دکتر ساعی مدیر کل امور بانوان استانداری تهران بود که اکنون نامزد حضور در انتخابات مجلس در شهر تبریز نیز شده است؛ در پاسخ به این سؤال من که:" نظرتان راجع به برگزاری این همایش و آینده‌ی زنان ایران در پرتو چنین برنامه‌هایی چیست؟" می‌گوید: حضور رئیس جمهور در این همایش نشان از عزم و خواست دولت تدبیر و امید بر ترسیم آینده‌ای مطلوب برای زنان کشور در این حوزه دارد و اهمیت برگزاری چنین همایش‌هایی در کشور از این جهت است که توجه صاحب‌نظران و مسؤلین را به اهمیت مسأله زنان و نیازها، مطالبات و حقوق آنان جلب می‌کند و بسیار کمک کننده است که گفتمان اعتدال تعریف و عملیاتی گردد. امید داریم چنین همایش‌هایی باعث اعتلای جایگاه بانوان سرزمینمان شود.
باز پرسیدم: به عنوان یک بانوی فعال در جامعه فکر می‌کنید فرهنگ‌سازی در خصوص اعتدال و توسعه در میان بانوان با توجه به نقش‌های بعضا سنتی که اکثریت ما به عهده داریم به چه طریقی امکان‌پذیر است؟
ج: ما در جامعه حضور دو طیف از بانوان را می‌بینیم؛ گروهی بانوان نخبه کشور و طیف دیگر توده بانوان هستند.
نخبگان جامعه بایستی این نیاز را احساس کنند که وظیفه‌ی آموزش گفتمان اعتدال و توسعه در میان زنان برای شخصیت بخشی به حضور زنان در جامعه بر عهده‌ی آنان است تا از افراط و تفریط در امان باشیم، که این آموزش بایستی در چهارچوب اسلام و نظام جمهوری اسلامی باشد. در این عرصه بایستی روشنگری صورت گیرد و البته در اختیار توده باتوان قرار گیرد. بایستی برای این بانوانی که در بطن جریانات جامعه نیستند و به نوعی به وسیله آموزش‌های هدفمند، توانمند سازی صورت گیرد.
از خانم ساعی توضیح بیشتری خواستم. در جواب گفت چنین آموزش‌هایی در دنیا انجام شده و غریب نیست ما فقط بایستی قدری تلاش کنیم و این آموزش‌ها را بومی سازی کنیم.
در مورد آموزش توده بانوان با وجود بستری که وسایل ارتباط جمعی فراهم کرده‌اند؛ فضا به نسبت گذشته مساعدتر است اگر به نحو مطلوب از آن استفاده شود.
از بانویی که اصفهانی و دانشجوی ارشد حقوق بشر در دانشگاه تهران است پرسیدم به عنوان بانویی تحصیلکرده، تاثیر امنیت اجتماعی در عدم انگیزه بانوان در فعالیت‌های اجتماعی را چگونه می‌بینید؟
ج: در زندگی سنتی جامعه ما خانه جای آرامش است و زن منبع آرامش درون آن است و سهمی فعال در تحقق این مهم دارد؛ اما متاسفانه برعکس آن نه در جامعه و نه در خانه اتفاق نمی‌افتد چرا که تناقض و تضادی فاحش میان نقش‌های سنتی او و دلخواه‌های اجتماعی او وجود دارد یعنی توازنی بین وظایف و حقوق او مشاهده نمی‌شود حتی در پرداختن به امور فرزندان و خانواده همزمان با فعالیت او پابه‌پای مردان!.
او در بیرون از منزل نیز با تبعیض جنسیتی در محل کار اعم از تفاوت در ارتقای شغل و یا میزان درآمدش با همکاران مرد می‌بیند. این دیدگاه مرد سالارانه در ناخودآگاه جامعه زنان ما از دیرباز باعث عدم انگیزه و حتی ترس از حضور وی در اجتماع شده است.
به عنوان آخرین سوال راهکار این مشکل را از دیدگاه او پرسیدم؛ گفت: باور کنیم در جامعه نقشی انکار ناپذیر داریم و برای تحقق خواسته‌ها و آرزوهایمان تلاشی بی‌وقفه داشته باشیم.
به امید محقق شدن آینده‌ای نیکو برای بانوان سرزمینم.
نظرات